Macahel’i kar esir alıyor,

Mevsim Sonbahar, Kasım ayı.

Köyü terk eyleme vakti artık,

Altı ay yollar kapanık.

Diz boyu, adam boyu karlar,

Mehmedim zorlukla iner ahıra.

Saman verecek, çala verecek,

Soğuğu iliklerinde hissedecek.

Çam ağaçlarını kar süslemiş,

Bütün yıl yeşil kalır.

Macahelim tıpkı bir geline benzemiş,

Aklımı başımdan alır.

Evlerin önü kar kütlesi,

İşitilir kuş sesi, geyik sesi,

Bulamazsın böyle bir cenneti,

Gel artık, bırak şu minneti.

Evler kışın sanki tevkif evi,

Mehmedim hazırlar nevaleyi.

Fındık, lobyo, kabak, lahana,

Gelir kokular rana rana.

Altı pare köy birbirine bigâne,

Sükûnet çöküyor hane hane,

Manzara çok güzel, dağlar şahane,

Görünce oluyor insan deli divane.

Macahelim, hasretim, güzel memleketim,

Her mevsim muhakkak giderim.

Sensizliğe razı değil yaralı kalbim,

Söyle, ne olacak benim halim?

Dozerler pek çalışmaz kışın,

Macahel kaderine terk edilmiş,

Ayaklarında kar ayakkabısı var köylülerin,

Karakış tüm şiddetiyle gelmiş.

Adam ölür, omuzlarda taşınır,

Hasta olur, Gürcistan ile protokol yapılır.

Dağlarda var çığ tehlikesi,

Beyazla süslenir Küçük Yayla Tepesi.

Sobaya atılır odunlar,

Cayır cayır yansın diye.

Üzerinde kestane pişer,

Altında sürü sürü patates.

Elde kürekler çatıya çıkılıyor,

Atılıyor karlar bir bir…

Bir kuş usulcacık yuvasına giriyor,

Dallarda oradan oraya geziniyor.

Elektrik kesilir evlerde,

Sıfırın altında sosyal hayat,

Teller kopar tepelerde,

Devlet eli yok, heyhat!

İn cin top oynuyor,

İyi saatte olsunlar.

Güneş geç doğuyor,

Kar yağdırıyor bulutlar.

Gözden ırak, gönülden yakın,

Ak, apak tepeler…

Şu eşsizliğe hele bir bakın!

Nerede tüneller, nerede teleferikler…

Yeşilyurt der: Ah Macahel, Macahel!

Yok mu uzanacak tatlı bir el?

Makûs bahtını yen artık,

Sana hep hasret kaldık.

(Altmış dize, on beş dörtlük)

Sözlükçe

- Şita: Kış

- Çala: Mısır sapı

- Tevkif evi: Tutukevi

- Nevale: azık, yiyecek

- Lobyo: Fasülye

- Rana: Hoş, güzel

- Pare: Parça, adet

- Bigâne: Yabancı, ilgisiz

- Makûs: Kötü