Macahel Vakfı’nın çıkardığı ve yayın yönetimini ve bununla bağlantılı bazı içeriklerini hiçbir şekilde onaylamadığımız, dolayısıyla söz konusu yanlışlıklara ortak olmama, yanlışlıkları meşrulaştırmama adına, bunlardan vazgeçilinceye kadar katkı sağlanmaması gerektiğini düşündüğümüz derginin son sayılarından birinde “Züccaciye Dükkânına Giren Filler” başlığıyla, yöredeki HES projelerini irdeleyen bir yazı yer alıyor. Yazının içeriğinden ziyade başlığı dikkat çekiyor. Esasen kullanılan başlık, içerik hakkında yeterli mesajı veriyor. Yöre züccaciye (cam, porselen vb. maddelerden yapılmış eşya) dükkânına, yörede yapılmak istenen çok sayıdaki HES projeleri de bu dükkâna giren fillere benzetilerek, projelerin yöreyi ağır bir biçimde tahrip edeceği ileri sürülüyor.

Burada HES Projelerinin yararlarını-zararlarını tartışmak yerine, başlıktaki tespitle bağlantılı bazı değerlendirmeler yapmak istiyoruz. İlgili yazıda olduğu gibi bazı sorular sormak istiyoruz.

Yöremizin özgün doğal ve kültürel varlığının, züccaciye gibi hassas, kırılgan olduğu ve bu anlayışla korunması gerektiği konusunda sanırım hepimiz hemfikiriz. Peki, bu nitelikteki bir doğal ve kültürel çevre nasıl korunmalıdır? Yöreyi herkese, hatta dünyaya afişe ederek ve böylece yöreyi açık bir pazar, benzetmedeki ifadeyle bir DÜKKÂN haline getirerek mi, yoksa kendi halinde, yüzlerce, hatta binlerce yıldan bu yana mevcut olan kullanma-koruma dengesi ve gelişimi içinde bırakarak mı?

Elimizi vicdanımıza koyarak, eğri otursak bile doğru konuşarak söyleyelim; yöreyi sözde proje, festival, belgesel vs. ile iyi-kötü niyet değerlendirmesi bir yana, sorumsuz bir biçimde afişe etmek, ZÜCCACİYE kırılganlığındaki yöreyi her türlü tehdide ve bu kapsamda FİL benzetmesindeki gibi, ağır tehditlere açık bir DÜKKÂN haline getirmek değil midir?

Züccaciye gibi korunması gereken yöreyi dükkân haline getirenlerin, bu sürece var güçleriyle, gözü kapalı destek olanların, hatta bununla her fırsatta övünenlerin, pek tabi olarak herkese açık hale gelen dükkâna girecek olan fillerden şikâyet etmeye hakkı var mıdır?

Eğer böyle bir şikâyette bulunuluyorsa bir an evvel yöreyi dükkân haline getirmeye dönük girişimlerden vazgeçilmesi, hiçbir kişi-kurum ayırımı yapmaksızın buna karşı durulması gerekmez mi?